ای بشر جز نام خوش چیزی نمی ماند برایت هیچ، جز نُطقِ شکر ریزی نمی ماند برایت تا توانی دل به دست آور که گر فردا شود جز همین، کارِ دلاویزی نمی ماند برایت خُلقِ نیکو آدمی را می رساند تا فلک غیر از این، خرده پشیزی نمی ماند برایت...
اهلِ دل هستی اگر، بگشا گره از مشکلی مثلِ نورِ حق تعالی پرتو افکن در دلی آشیانی ارنه سازی، تو نکن ویرانگی ورنه ویران می کند کاشانه ات را عادلی در مرام نیک نامان نیست کِبر و رشک بردن گر تو داری این زهی ست خیال باطلی شمع سان گر...
