دستانت آه دستانت دستانت که لطافت نسیم را دارد باز گلدان خشک شده را به تبسم وادار می کند و بازدمت به خاک مرده گلدان جان تازه می بخشد و سراپا از گرمای وجودت آتش می گیرد؛ نفس هایت رستاخیز می کنند
