جمعه , ۲ آذر ۱۴۰۳
اسمش را میگذاریم دوست مجازی اما... آنسو یک آدم حقیقی نشسته است!خصوصیاتش را که نمیتواند مخفی کند . . .وقتی دلتنگی هایش را مینویسد وقت میگذارد برایم . . .وقت میگذارم برایش . . .نگرانش میشوم،دلتنگش میشوم . . .وقتی در صحبت هایم ، به عنوان دوست یاد میشود . . .مطمئن میشوم که حقیقی ست ، هر چند کنار هم نباشیممن برایش سلامتی و شادی آرزو دارم هر کجا که باشد . . .تقدیم به همه ی دوستان دردنیای مجازی...
