قایقی از تازیانه ی شب از نبض بی قرار دریا با گفت و گو با طوفان در پیشاپیش باد می گذرد از عبور گاه مخفی ساحل تنها کافی بود به یاد بیاورد فانوسی را که روشنایی اش رمز رسیدن به آرامش است
