متن سولماز نعمتی

ترسناک ترین سقوط
افتادن از ارتفاع نگاه تو بود.

جهازم را جمع کرده اند
وقت رفتن است...
پدرم اما
کنار اسبابم
یک نگاه
و چند تکه ابر می گذارد...