متن طبیب اصفهانی

سینه گرم و مژه خونبار و سحر نزدیکست
باخبر باش که آهم به اثر نزدیکست

چه سازم به خاری که در دل نشیند..

من و از محفلش اندیشه ی رفتن؟ محال است این...

من و از دور نگاهی به تو آن بختم کو؟

که نشینی به منِ بی سر و سامان نزدیک

حسرتِ رویِ توام تا دمِ مردن باقی ست...