یک بار دَرِ گوشم به من گفت: «عزیزترینم» تا آن زمان هیچ واژه ای نتوانسته بود تا این حد برایم جاودانه بماند واقعی باشد و کلمات فقط مشتی کلمات بودند در اقتضای زمان و مکانی محدود. ولی «عزیزترینم...!» فکرش را بکنید که در میان تمام عزیزانی که دارد، تو، »ترینِ»...
عزیزترینم! راستش را اگر بخواهید همین تازگی ها فهمیده ام این شما نیستید که با بقیه فرق می کنید، احساس لاکردار من است که نسبت به شما، زمین تا آسمان فرق می کند با حسم نسبت به هر چیز و هر کس دیگری... عزیزترینم! منِ دیوانه به طرز غریبی دوست...
پسر کوچولوی نازنینم،عزیزترینم... تو چشم گشودی و روزگارم بهار شد ز آمدنت، شادی قلبم صد هزار شد روز شکفتنت مبارک پسرم ،عشقم
مرد من،عزیزترینم لا به لای تموم خستگیات یادت باشه یکیو داری که از تمام دنیا بیشتر دوستت داره... یکی که بهونه ی نفس کشیدناشی... بهونه ی نفس کشیدنم روزت مبارک
تو نور امید زندگی من در تاریکی‌ها، جرقه‌ی امیدم و معنای واقعی زندگی‌ام هستی. تولدت مبارک، عزیزترینم.
