متن عطارِدل

تو هم به سان هر درخت بر تبری سجده کنی
توهم به سان ریشه ها بیهوده‌گی پیشه کنی
تمام این منم،منم رَوَد ز دستت عاقبت
توهم به سان شمس جان به اندرون ریشه کنی
این بار ره نیافتی، راه دگر ره ات شود
توهم به سان واله‌گان صدبیستون تیشه کنی...