یکشنبه , ۴ آذر ۱۴۰۳
ده دلهنازنینا شور تو شد، مرا دِل وَلولهِ امبی خبر ز جور روزگار، یار ده دِله امدل بدو دادم دریغ، دارم من گله ایاو بخندید و شادان کرد هِلهله اماین سِتم بد دین و ناکس مَن نکردغم بدان دارم دشنه ای زد کِشاله امدل شِکسته را زخم تیزی چیزی نبوددل هوا کردی، دادی بِه باد باز گِله امصوفیای عشقَم ظِل یاران یار گَشتمرسته ام دار دیارم بسان چِلچِله اماین حدیث عاشقی را ندیدم حافظیماند ام در دفتر بَندم یا ختم رساله ام...
