ده دله نازنینا شور تو شد، مرا دِل وَلولهِ ام بی خبر ز جور روزگار، یار ده دِله ام دل بدو دادم دریغ، دارم من گله ای او بخندید و شادان کرد هِلهله ام این سِتم بد دین و ناکس مَن نکرد غم بدان دارم دشنه ای زد کِشاله ام...
