متن غلامعلی

رفتی بی خبر داغت آتش جانم شده
این چه رفتن بود که آتش مهمانم شده
میسوزم و درد دارد این رفتنت جانم
درد بی یاری و بی رفیقی هر دو باهم...

گفتمش بذار از دل هیچ نگویم
از او اصرار و از ما انکار که نگویم
حرف زدیم و چو قصه نیمه تمام
خوابش بردو این شعر شد وسلام .😂

دیوانه بودیم عقل راه به جای نبرد
این همه راه آمدیم آیا او می خرد؟
حال که چنین بی هوا ،هوای شدیم
روزگار دوست دارد ما فدای شویم ...

دل دریا زده از موج و آب نترسد
از خروشانی دریا و طوفان نترسد
ما ز امان توبه پذیری دوست دل خوشیم
هر چه درد و بی درمان به دوش می کشیم