پائیز ای پیر عروس ِ سوخته بخت ِ تنها گنجینه یِ خاطرات خاکستر بجا آن همه رنگ که بر تو باختن گرفت از عشق بود، ازل ساز از عشق است، ابد باز ارغوان، هر بار با آمدنت به پای گلهای زخمی پیراهنت لاله ها می ریزم
