متن۵۵:
اما تو سپیده بهارم!
نغمه تنین انداز من!
مرا در خیالت راه بده.
حداقل به رسم مهمان نوازی،
یک لیوان قهوه تلخ،مهمانم کن.
قول میدهم اینبار؛
دیگر سراغت را نگیرم!
دیگر تورا در اندیشه ام راه ندهم...
دیگر تورا ببوسم تا قیامت
میخواهم بخوابم
میخواهم قیامت را فردا بدانم!