ای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنیم دیده از روی نگارینش نگارستان کنیم گر ز داغ هجر او دردی است در دلهای ما ز آفتاب روی او آن درد را درمان کنیم
مست رود نگار من در بر و در کنار من هیچ مگو که یار من با کرمست و با وفا
