بهار آمد، شکوفه شد پدیدار گیلاس، با لبخندِ دلنشین، شد نگار عطرِ شکوفه، در هوا پیچید و جانِ عاشقان، به شور و نشاط رسید درختان گیلاس، غرق در زیبایی بهاری دیگر، با طراوت و شادکامی چشمانِ من، خیره به شکوفه ها قلبم، پر از امید و آرزوها گیلاس، نمادِ عشق...
قلب انسان ها بسیار نازکه ❤️❤️ قلبهارو نکشن. ای بشر زیبایی که درقلب ها وجوددارد هیچ وقت هیچ جای دنیا نخواهد دید پس به قلب خود آسیب نزن ❤️❤️❤️ قلب هارو ازخودت رنج نده قلب هارو ازخودت ناراحت نکن قلب هارو دوست داشته باش زندگی درقلب ها را یاد بگیر...
عزیز ِ من... چشم به راهی ات تمثیل ِتازیانه ایست در دستِ جلاد... فرو می آید بر ڪَرده ے ِتنهایی م... رویاے بودنت ڪَم شده در وادے توهم... نڪَارِ خوش خرام ... حضرتِ دلدار.... قدم بڪَذار بر آسمان وجود... تڪیه بزن بر بالشِ حریر جان... بیاساے در برم اڪَر چه...
برخی انسان ها وجودشان همانند لؤلؤ ارزشمند است و خیالشان همانند عسل شیرین! آنان که در آشوب های زندگی ما حضور دارند و در خوشحالی مان سهم زیادی دارند! به ارادت می نشینند کنارِ آشوب های ذهن مان، و از ما طلب دارند گفتنِ هر آنچه آرامش ذهن مان را...
زبان روزه خدایا نمی کند باطل مدام حسرت وصل نگار را خوردن؟؟
خسته ام با دل زارم چه کنم شب مهتاب که شد با تو،نگارم،چه کنم... وقت صبح وقت اذان وعده یاران که رسید با در میکده و بوسه یارم چه کنم بوسه یار کجا عاشق دلدار کجا من دیوانه بدنبال نگارم چه کنم خسته ام با دل زارم چه کنم... خسته...
گر شود عالم نگارستان، نگار من یکی است
من خسته چون ندارم، نفسی قرار بی تو به کدام دل صبوری، کنم ای نگار بی تو
خوی من کی خوش شود بی روی خوبت ای نگار
نگار بر سر ناز است وای بر من و دل ز غمزه شعبده باز است وای بر من و دل ارس آرامی
چه خوش است آنکه شبی سرزده چون ابر بهار از ره آید به بر عاشق غمدیده نگار مفهوم: چه خوب است که شبی سرزده و ناگهانی همچون ابر بهار دلبر به نزد عاشق غمدیده بازآید.
من به وصال یار خود خوب که فکر میکنم اندر میانه ی عذاب عذر به درد میکنم خوب که خیره میشوم من به دو اختر نگار خون جگر به جام می باز به لب چه میکنم
لب جو و مطرب و می، جمله مهیاست ولی ،، کو نگاری که به یک غمزه دل ما ببرد؟ ارس آرامی
دلم برای تو تنگ است و من قرار ندارم مها بیا که دگر تاب انتظار ندارم کجا گریزم از این شب که از هجوم خیالت به سر خیال رهایی، وَ یا فرار ندارم اگرچه ره نگشودی مرا به شهر وصالت ولی تحمّلِ رفتن، از این دیار ندارم قسم به موی...
اگر روزی نگارم باز گردد شب وروزم پراز آواز گردد زمانی میزنم تارو کمانچه که عشقم وارد شیراز گردد
منم وصبح دل انگیز و چشمان نگار... تویی و آن قمر و بانی هر صبح و پگاه...️ ️️️
به یک نفر که شبیه تو دلربا باشد هنوز مثل گذشته "نگار" میگویند
بهار آمد بهار آمد بهار مشکبار آمد نگار آمد نگار آمد نگار بردبار آمد
اگر روزی بدست آرم سر زلف نگارم را شمارم مو به مو شرح غم شب‌های تارم را
علت‌بیداری‌ام‌را دردل‌شب‌های‌تار، آن‌که‌ازچشم‌نگارافتاد،می‌فهمد‌فقط
خرم آن لحظه که مشتاق به یاری برسد آرزومند نگاری به نگاری برسد
دل آراما... نگارا چون تو هستی هر آن چیزی که باید ! هست ما را...
ای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنیم دیده از روی نگارینش نگارستان کنیم گر ز داغ هجر او دردی است در دل‌های ما ز آفتاب روی او آن درد را درمان کنیم
