متن وحشی بافقى

مدتی هست که حیرانم و تدبیری نیست

صد فصل بهار آید و
بیرون ننهم گام!
ترسم که بیایی تو و
در خانه نباشم...

نمی خواهم که بر دوش ِکسی باری زِ من باشد...