مهمان قلب من... تو بیدعوت آمدی، مثل نسیمِ خنکِ پاییز، مثل شعری که خودش را در گوشِ شب زمزمه میکند. مهمان قلب من، نه با صدا، نه با قدم، با نگاهت، با خاطرهات، با آن حسِ آشنای بینام... بمان، که این خانه بیتو خاموش است، و این دل، بیتو بیفصل...
