ز غم مباش غمین و مشو ز شادی شاد که شادی و غمِ گیتی نمیکنند دوام ...
خرم آن کس که در این محنتگاه خاطری را سبب تسکین است
آنچه روزی در تنم / دل داشت نام بس که سختی دید / امروز آهن است