شنبه , ۳ آذر ۱۴۰۳
قدیس وارِ من، هر نوایی که در این جا می پیجد یاد آور توست، با توست که عطر مهربانی و یاس را حس می کنم، صاحب تمام رویاهایی و شکوه تمام شعرهای جهان به خاطر توست...
عشق هستتی که باش اماتو را قدیس نخواهم خوانداز تو اسطوره نخواهم ساختآخر تو راشبیه خود خودت دوست دارم!...
تو خود فراتر از قدیس و اسطوره ای چه بخوانمت که عشق از همه مقدس تر است...
