از بُن هر مژه ام آب روان است، بیا
غیر رویت هر چه بینم نور چشمم کم شود ️️️
نخواهم عمر فانی را تویی عمر عزیز من
تو جان منی و میدَوَم در پی تو... ️️️
کعبه جان ها تویی گرد تو آرم طواف...
یکساعت عشق صد جهان بیش ارزد صد جان به فدای عاشقی باد ای جان ️️️
از پی هر گریه آخر خنده ای است.
چشم هایت مثل غزلی ست که مولانا سروده باشد و چاوشی بخواند....
هم دین و هم دنیای من... بهشت جانانه تویی...
من نخواهم در جهان جز کام تو
نوروز بمانید که ایّام شمایید! آغاز شمایید و سرانجام شمایید! آن صبح نخستین بهاری که ز شادی می آورد از چلچله پیغام، شمایید! آن دشت طراوت زده آن جنگل هشیار آن گنبد گردننده ی آرام شمایید! خورشید گر از بام فلک عشق فشاند، خورشید شما، عشق شما، بام شمایید! نوروز...
به مشام من چو آمد نفسی شمیم مویش به دو زلف یار دادم دل بیقرار خود را ️️️
هر موی من از عشقت بیت و غزلی گشته...
اول تو و آخر تو بیرون تو و در سر تو...
سیر نمیشوم ز تو، نیست جز این گناهِ من...
جانِ من و جَهان تویی دلبرِ بی‌نشان تویی خوش بِنَواز جانِ من جُمله نیاز می‌شوم ️️️
کار مرا چو او کند کار دگر چرا کنم چون که چشیدم از لبش یاد شکر چرا کنم
کن نظری که تشٖنه ام ، بهر وصال عشق تو
گر من به غم عشق تو نسپارم دل دل را چه کنم بهر چه میدارم دل
مائیم که تا مهر تو آموخته‌ایم چشم از همه خوبان جهان دوخته‌ایم...
اگر عالمی منکر ما شود غمی نیست ما را که ما را تویی
تو مرجانی تو در جانی تو مروارید غلتانی اگر قلبم صدف باشد میان آن تو پنهانی
صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی
سوگند بدین یک جان ، کز غیر تو بیزارم ! جان من و جان تو گویی یکی بوده‌ست ...
