ماهرخم

چشم خود بستم مگر دیگر نبینم روی او؛
ناگهان دل داد زد: دیوانه! من میبینمش!

اینجا مثلا فصل بهار است، آری!
گویند زمانه سازگار است، آری!
آهسته به گوش تو فقط میگویم:
عمریست سزای عشق، دار است آری!

زود بیا..!
نفسم هم که باشی،
دیر بیایی، رفته ام...

گر دل کم است، بگو سر بیارمت!
یا امر کن یک دل دیگر بیارمت!
زیاده عرضی نیست بجزاینکه باز؛
دوباره بگویم که: دوست دارمت!

ای جان! به جان من خسته جان بمان!
دیگر چگونه بگویم به تو بمان؟ بمان!
از رفتنت همیشه خبر داده ای ولی..؛
یک بار هم بیخبر..، ناگهان..، بمان!