پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
...ما ساکنان دنیا ... ؛ همسایگان رنجیم... !!!ما جمع بی پناهیم ... ؛ مجذور چارو پنجیم!!!شاید طلسم آهیم ... ؛بازیچه های افسوس!!! روی سیاه ماهیم ... ؛دود چراغ فانوس... !!!شاید که مرده باشیم ؛ در انتهای کابوس... !!! محشور گشته باشیم ؛با لاله های مایوس... !!!ما مهره های سرباز ... ؛در دست سرنوشتیم!!!در پیله های پرواز ... ؛ پروانه های زشتیم...!بازنده ایم از آغاز ... ؛ بیهوده در نبردم... !!!عمری بدون اغماض ... ؛ محکو...
محبوبِ من گاهی برایم غزل بگوابرازِ علاقه ات را مدام از اول بگووقتی که شک میکنم به وجودِ عشقدر آغوشم بکش و از سحرِ بغل بگودر لحظهِ نوازش کردنت مرا ببوسمعنیِ دوستت دارم را در عمل بگوبشکن تو ظرف کینه هایِ کهنه رااز صلح و پایانِ جنگ و جدل بگو...
