یکشنبه , ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
ارنستو ساباتو:توی این مملکت اسکناس ها را که روی میز بگذاری، هیچ کس نیست که چیزی را ازت مضایقه کند!...
ارنستو ساباتو:حتی اگر هرگز، بار دیگر تو را نبینم،احتیاج دارم بدانم که جایی در این شهر ِکثیف ِترسناک، در گوشه ای از این جهنم سیاه، تو هستی و مرا دوست داری....
ارنستو ساباتو :پست ترین آدم ها آن هایی هستند کهآنقدر می مانند تا عاشق شان شوی و بعدمی روند......
اگر برای کسی مهم باشیاو همیشه راهی برای وقت گذاشتنبا تو پیدا خواهد کردنه بهانه ای برای فرارو نه دروغی برای توجیه......
بعضی وقت ها احساس می کنم که هیچ چیز معنی ندارد. در سیاره ای که میلیونها سال است با شتاب به سوی فراموشی می رود، ما در میان غم زاده شده ایم، بزرگ می شویم، تلاش و تقلا می کنیم، بیمار می شویم، رنج می بریم، سبب رنج دیگران می شویم، گریه می کنیم، می میریم، دیگران هم می میرند و موجودات دیگری به دنیا می آیند تا این کمدی بی معنی را از سر گیرند....
کسی که مرابه خاطر خوبی هایم می خواهد؛ نمی خواهم...کسی را می خواهم که با دانستن بدی هایمباز هم مرا بخواهد!...
