شنبه , ۸ اردیبهشت ۱۴۰۳
اَلا یا اَیُّهَا السّاقی اَدِرْ کَأسَاً و ناوِلْهاکه عشق آسان نمود اوّل ولی افتاد مشکلهابه بویِ نافه‌ای کآخر صبا زان طُرّه بگشایدز تابِ جَعدِ مشکینش چه خون افتاد در دلهامرا در منزلِ جانان چه امنِ عیش چون هر دَمجَرَس فریاد می‌دارد که بَربندید مَحمِلهابه مِی سجّاده رنگین کن گَرت پیرِ مُغان گویدکه سالِک بی‌خبر نَبوَد ز راه و رسمِ منزلهاشبِ تاریک و بیمِ موج و گردابی چنین هایلکجا دانند حالِ ما سبکبارانِ ساحل‌ها...
