متن حافظ

گفتم مگر به گریه دلش مهربان کنم
چون سخت بود در دل سنگش اثر نکرد

چند نکته از حضرت حافظ

جناب حافظ ، شاعر تناقض‌ها نیست ، ایشان خود تناقض هستند.
از منظر ایشان ، شراب و شریعت ، عشق و عقل ، زهد و زخم ، نه تنها در مقابل هم نیستند ، بلکه در هم‌زیستی‌ یکدیگر هستند.
ایشان از تضاد ، گریزی ندارد...

اندام تو خوش تراش و شیرین حرکات ریزد ز سر و دوش تو دائم برکات
گیسوی تو مِشکین و ز مُشک اولی‌تر بر چهره‌ی مَه‌وش تو هر دم صلوات
با جرعه‌ای از جام لبت مست شوم پس سکته زنان روم به حال سَکرات
دستم چو بگیری ز طرب زنده شوم...

چو غنچه گر چه فروبستگی‌ست کارِ جهان
تو همچو بادِ بهاری گره‌گشا می‌باش

در این قبیله که دیدار روبرو جرم است
زبان دهکده لال است و گفتگو جرم است

بروی شانه طوفان رها نکن دیگر
حریر ملک ختن را که مو به مو جرم است

اگر چه حضرت حافظ وصال می طلبد
بگو به خواجه حذرکن که آرزو جرم است

نگو که  سیب...

استاد محمدرضا شجریان :

بدونِ شعر نمی تونم آواز بخونم...
اون غنای شعر حافظ هست
من رو به خوانندگی وا میداره
گاهی اوقات اون غنای شعر، من رو تا جایی میبره که
از خود بی خود میشم در آواز...

نظر هایت چنان شلاقیست به دل
چکه چکه واژه می تراشد زبان


عزیزحسینی

دل می رود ز دستم صاحب دلان خدارا
دردا که راز پنهان خواهد شد آشکارا
کشتی شکستگانیم ای باد شرطه برخیز
باشد که بازبینم دیدار آشنا را....

به یادِ رفتگان و دوستداران
موافق گَرد با اَبرِ بهاران

حافظِ دل، در انتظارِ توست
بازآ و بِبَر غم از این دلِ پر از شور و شوق

چو عاشق می شدم گفتم که بُردم گوهرِ مقصود

ندانستم که این دریا چه موجِ خون فشان دارد

و ای یادِ توام مونس در گوشه ی تنهایی

خوش به حال تو که من شاخ نباتت شده ام
و چه خوشبخت که تو حافظ من درسفری

نسرین حسینی

خیال روی تو در هر طریق همره ماست

نسیم موی تو پیوندِ جانِ آگه ماست

هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم

نبود بر سر آتش میسرم که نجوشم

هوا خواه تو ام جانا
و می دانم که می دانی

جز نقش تو در نظر نیامد ما را

جز کوی تو رهگذر نیامد ما را

دورِ گردون گر دو روزی بر مرادِ ما نرفت
دائماً یکسان نباشد حالِ دوران غم مخور

حافظا می خور و رندی کن و خوش باش ولی
دام تزویر مکن چون دگران قرآن را

تا رفت مرا از نظر آن چشم جهان بین
کس واقف ما نیست که از دیده چه ها رفت

مرحبا ای پیکِ مشتاقان بده پیغام دوست
تا کُنم جان از سر رغبت فدای نام دوست

شوخی مکن که مرغِ دلِ بی‌قرارِ من
سودایِ دامِ عاشقی از سر به درنکرد
هر کس که دید رویِ تو بوسید چشمِ من
کاری که کرد دیدهٔ من بی نظر نکرد

گفتم غم تو دارم گفتا غمت سرآید
گفتم که ماه من شو گفتا اگر برآید
گفتم ز مهرورزان رسم وفا بیاموز
گفتا ز خوب رویان این کار کمتر آید
گفتم که بر خیالت راه نظر ببندم
گفتا که شب رو است او از راه دیگر آید
گفتم که بوی زلفت...

آسایش دو گیتی تفسیر این دو حرف است
با دوستان مروت با دشمنان مدارا