متن پیر

وای به حال قلبی که پیش توگیرمیکنه یارخداییش عشق توآدم پیرمیکنه

ای آنکه پیرم کرده ای ، دل من ببازم حاضری
به دور چشمت کعبه ای دیگر بسازم حاضری

شیرین خودش را پشت نقشی گاه پنهان میکند
فرهاد باشم تا به نقشت من بنازم حاضری

به گیسوان سپیدم نگاه کن مادر
ببین گرفته دعایت،ببین که پیر شدم

نیاز نیست ؛ که پیر شویی تا بدانی که زندگی ارزش غصه خوردن را ندارد همین که به گذشتة نگاه کنی
این مسئله رامی فهمی.!

خ.نواندیش

در چروک های آینه
پیر می شویم
در غبارِ اشک هایِ نادیده
دفن،
خوشا گریز
خوشا گُسستن ...

پیری آن نیست که بر سر بزند موی سپید

هر جوانی که به دل عشق ندارد پیر است ،

ارس آرامی

شده ام پیر همین اول جوانی ام

به خدا پیر شدم در پس ویرانی ام

پیری آن نیست که بر سر بزند موی سپید

هر جوانی که به دل عشق ندارد پیر است

ارس آرامی

آرزو می کنم که سلامت و خوشحال بمانی و در نهایت شادابی و اشتیاق، پیر شوی.... که وا ندهی و روزگار را مغلوب خواسته ها و لبخندهات کنی. که سبز بمانی و هیچ زمانی امید را از یاد نبری...
آرزو می کنم یکی از روزهای صد سالگی ت، روی نیمکت...

خطوط روی صورتم
کروکی مسیر رفتن توست...
و من پیرشده ام
جایی میان نرسیدن هایم...!


نویسنده: کتایون آتاکیشی زاده

اگر زنده بمانیم
بیست سال بعد باهم برخورد کنیم
در چهره ات نقش لال سال ها
و در صورت من شبیه این چیزی خواهد بود
دو پیر گوژپشت
تکیه داده به درخت
به جوانی سال های دور
سَرَک خواهد کشید
دستان مان که رگ هایش بیرون زده
مثل دو عنکبوت...

یک روز بارانی
از پنجره ی اتاق من
در باران،
یاد عطر موهای تو می افتم ؛
هنوز مثل روز اول ؛ سرخ میشوم !
من بزرگ نمیشوم !
من از این عشق ؛ پیر نمیشوم ؛
باران میشوم..

به جهنم که پیر می شوی
دیوانه !!
چروک زیر چشمانت
همانقدر زیباست
که چین روی دامنت

کتاب، کودک را بزرگ،جوان را پخته و پیر را ارجمند می کند

زمین خلاصه ای از چشم آسمانی توست
غزل برآمده از بازی زبانی توست
نه اندونزی و ژاپن، نه بم، نه هائیتی
تکان دهنده ترین صحنه، شعرخوانی توست
کمی نخند، کمی دور شو، کمی بد باش
که هرچه می کشم از دست مهربانی توست
هرآنچه را بفروشم نمی رسد وسعم
به...

چه غبار سنگینی روی اینه نشسته است!!
چگونه است...
نمیدانم چندی پیش گردگیری کرده ام!؟
آه ...
ببین شوق جوانی ام کجا رفته؟!
دخترکی که مدام مقابل اینه سرخی انار را بر لبانش طراحی میکرد...
چه زود گذشت!!
نمیدانم شوق جوانی ام را از دست داده ام یا موی سیاه...

خاطره ها؛
گاه و بى گاه مى آیند
کنارم مى نشینند
مى خندند
گریه مى کنند
اما پیر نمى شوند!

مردان وقتی می فهمند دارند پیر می شوند که کم کم شبیه به پدر خود می شوند.

واقعا نمیدانی؟
برای تو چه تفاوت دارد
که چند خزان ، موهایم ریخت!!
چند زمستان ، محاسنم سپید...
و به پیشانی ام چین افتاد!!
آن روزها
که عشق سرِ زا رفت
باورکن ، منِ شاعر
پای گهواره ی ِ بغض هایی پُر تکرار
پیر شدم رفتنی را
بانی اش؟
هی......

تراژدی
یعنی نسل ما که ،
زندگی رو آغاز نکرده
پیر شدیم ...!

وقتی که پیر شدم
اگر
آلزایمر گرفتم
روبرویم بایست و فقط
" یک لبخند بزن "
هیچ چیز هم که یادم نیاید
از نو عاشقت میشوم!!!

نشسته ام به پنجره نگاه میکنم
دریچه آه میکشد...
تو از کدام راه میرسی ؟
خیال دیدنت چه دلپذیر بود...
جوانی ام در این امید پیر شد
نیامدی و دیر شد ...
هوشنگ ابتهاج

شاید باید توی زندگی دلیلی باشد
که بخاطرش پیر بشویم
اگر دلیلی برای پیر شدن
نداشته باشیم
که زندگی نمی چسبد
آن وقت میخواهی بنشینی
به کنج دیوار نگاه کنی و به کجای
جوانی ات بیندیشی؟!

تو چه زود بزرگ شدی !

و من چه زود پیر !

انگار زمان ناز تو را کشید !

و بر من تازیانه زد !