دلم ز مهر تو، ای ربّ، به شور و شیداست شبیه باده که در ساغر دل پیداست نه از نسیم سحر، نه ز نقش ماه شبم ز نام پاک تو جانِ من شکیباست نگار مطلقم! ای راه مستتر در کل که هر چه هست، در آیینهات تماشاست کجا برم گله...
