متن شور و شیدایی

"چشم تو"

چشم تو، جشنِ غزل، باده به مینا زده است
خنده‌ات، برقِ سحر، طعنه به دریا زده است

بی‌گمان بعدِ تو، آیینه‌ی دل گفت به خویش
که خدا بار دگر، نغمه به شیدا زده است

آسمان طاقتِ دو ماه و دو خورشید نداشت
پس قلم دست به یک حکمتِ...

به نام خالق شعر و، ترانه

خدای دفترِ مِهرِ زمانه

خداوندی که احساس آفرید و

قلم را داده شوری بیکرانه

دلم ز مهر تو، ای ربّ، به شور و شیداست
شبیه باده‌ که در ساغر دل پیداست
نه از نسیم سحر، نه ز نقش ماه شبم
ز نام پاک تو جانِ من شکیباست
نگار مطلقم! ای راه مستتر در کل
که هر چه هست، در آیینه‌ات تماشاست
کجا برم گله...

مثلِ یک شعرِ طرب انگیزی
نغمه و شور به هر جا ریزی
از نگاهِ غزلت گَر که بخواهم گفتن
یک تنه لشکریِ غاصبی چون چنگیزی
و همان مصرعِ بی قافیه ای هستم من
که تو باید به تمامِ بدنش آمیزی

روزی، دلِ من، ساکنِ گُل‌شهرِ هنر بود
در، عاطفه‌ی نبضِ دلم، شور و شرر بود
در سینه‌ی من، مِهرِ وفا، بود، درخشان
گنجینه‌ی دل، معدنی از: دُرّ و گهر بود

به گوشم می‌رسد، با شور، آوازی جنون‌آمیز
سراسر، موجِ جان است آن، صدای نغمه‌خوانِ تو

ای شور تو جانان ما
دلبسته چون باران ما
ما را به لطفت جان بده
گر جانی و جانان ما