جمعه , ۲ آذر ۱۴۰۳
(مرا کمی به بودنت دعوت کن)به دنیایی که ذهنم را آزاد می کندبه نگاه های تائید کننده نیازی نداردروحی می خواهد که جبران کند هر غصه و درد رادعوتم کن به آرامش و ذوق زندگیبا پای برهنه در گلهای نرم و خوشبودعوتم کن به هم خوابی با آرزوهابا دستانی که نقش عشق می بردبگذار در بودنت پنهان شومهر لحظه احساس حضورت را داشته باشممرا کمی به بودنت دعوتم کن...
