گاهی باید یڪ سیلی محڪم از روزگار بخوریم تا حواسمان جمع شود… تا خیلی بیخودی ها را ڪنار بگذاریم و خیلی با ارزش ها را جدی بگیریم…… گاهی نہ چترِ بالایِ سرمان را می بینیم نہ دستی ڪہ چتر را نگاه داشتہ…… فقط بہ افق هایِ دور خیره مانده ایم...