لبخند ظریفت به من آموخت که در شعر خوب است که بر جام تو
دارم غروب ،بی تو مراعاتمی کنم ای بینظیر،کشتن یک مرده سخت نیست!!
عزت گرفتیم از نمایشهای زیبایش اصلا هنر مدیون نام انتظامیهاست
مردم از عشق نوشتند و من از بعضیها عاشقی چیست؟همان رد شدن از بعضیها خودکشی مرگ قشنگیست در اندیشه ی شمع سوختن از من و آموختن از بعضیها منزوینیست هرآنکس که غزل میگوید نظریساخته گاهی وطن از بعضیها عشقتهمینههمان است که هنگام نبرد عاشقی ساخته چونتهمتناز بعضیها مرگ رسوایی محض...
نه اینکه نامه بردن تا ابد رسم کبوترهاست که گاهی قاصدک می میرد از فرط خبر بردن
لااقل لطف کن از کوچه ی ما هم رد شو شیشه ی خانه ما شوق شکستن دارد!
من از آرامش دریا و خواب چشم تو گفتم که تا صبح قیامت هم نباید کرد بیدارت !
می ترسم از وقتی که بهمن نصف خواهد شد!! چشمان تو آخر شبیه انقلابی هاست
عاشقی کار قشنگی نیست وقتی عقل هست من بدم می آید از این پندبعضی وقتها!
پرم شبیه تفنگی که جنگ یادش نیست گلوله ای که صدای تفنگ یادش نیست ستاره ای بدرخشید و ماهمن گم شد ستاره ای که غرور پلنگ یادش نیست به خودکشی نتوان لطف مرگ را فهماند به ساحلی که شکوه نهنگ یادش نیست در این زمانه ی بالا پسند پایین کش...
در من کسی به وسعت پاییز مرده است صدها بهار کشته و خود نیز مرده است از لحن قارقار کلاغان روستا می شد گرفت صاحب جالیز مرده است حالم شبیه حاکم نالایقی ست که قبل از هجوم لشکر چنگیز مرده است یا من درست نامه ی بلخی نداده ام یا...
من از یال سپید و غرش بی حال فهمیدم که شیری از پس چشمان آهو برنمی آید
هر صبح نزن گیره به گیسوی بلندت شب عقده ی خوابیدن تا ظهر تو دارد
من از شمشیر ابرویت،نوشتم شعر و فهمیدم که روزی کشته خواهم شد،در اینبیت المقدس ها
بس که شیرین زده فرهاد نمی داند که کار هرخسرو دیوانهشکیبایینیست
ای کاش که این شعر حرم داشته باشد بابای غزلهام ،کرم داشته باشد هرگز نبرد لذتی از دیدن رویت آن چشم که از شوق تو نم داشته باشد تبدیل به یک آلت قتاله ی محض است ابروت اگر یک نمه خم داشته باشد در جنگ اصابت کند آن تیر نخستین...
بهشتیمی شوم وقتی شوم نقاش گیسویت خدا هم دوست می دارد همیشهباهنرها را
دنیای بعد از رفتنت دنیای خوبی نیست حتی بهشت خالی از تو جای خوبی نیست از لهجه ی تلخ نهنگی خسته فهمیدم!! جایی که عاشق می کشد دریای خوبی نیست... بعد از تو گرمای کمی دارند دستانم اینقدر می دانم که این معنای خوبی نیست پای تمام شعرهایم اشک می...
دلدادگیآموز اگر طالب عشقی یوسف نفروشند به کس، غیر زلیخا
بگو به اهل تغزل که در طریقت عشق اسیر غمزه ی آنم کهسید الشعراست
آنجا کهپرتمی شود از تو حواس من ای اتفاق ساده ،تو افتادنی تری...
می روم سمت جنون با پر معدنچی ها عاشقی چیست همان باور معدنچی ها صورتش سرخ شد از سیلی اعماق زمین هرچه عشق است فدای سر معدنچی ها کوه اگر شرم کند کار کمی خواهد بود پیش دلواپسی مادر معدنچی ها بغض آوار شد و اشک زمانی نگذاشت تا بگیرم...
از بس که شعر گفته ام از چشمهای تو دارد دلم برای خودم تنگ می شود
نوار غمزه یسبزتچنان آشوب راه انداخت!! که در فتح بلندی های جولان میرلازم نیست..!!
