شنبه , ۲۹ دی ۱۴۰۳
مادر! تو جانانه جام بلای ما را نوشیدی و لباس رنج و محنت ما را پوشیدی، اینک، حریر محبت فرزندانت را بپوش و شربت شهد عشق آنان را بنوش. مادرم، در گرامی داشت روزت زیباترین ستاره سپاس را به پاس پاسداریبی کرانت از ما، بر آسمان پرمهرت می آویزیم....
چه گواراست این شربت زعفرانیاما تشنه از محله ما رفتعباس تعزیه...
