لبخندهایم
در قفسهی سردِ نیمهخاموش،
به آهستگی میلغزند
آینهها ترک میخورند
نه از فرسودگی،
بلکه از عطشِ دیدنِ تو.
در خوابهایم
به هیأت شیر دالی،
خاموش و لرزان،
میچرخانی پرهای یخزدهات
و گم میشوی
در هالهای که بوی عشق دارد.
پروازت،
نه سقوط،
که خیزشی خونین است
چون درفشی که...
