متن لرزان

دستانت
بر پوستِ شب
می‌لغزند

چیزی شبیه
لرزش لیوانی
بر میزِ خاموش

و من
در میان این لرزش
به لحظه‌ای فکر می‌کنم
که هنوز
از دهان هیچ‌کس
نریخته است

لبخندهایم
در قفسه‌ی سردِ نیمه‌خاموش،
به آهستگی می‌لغزند
آینه‌ها ترک می‌خورند
نه از فرسودگی،
بلکه از عطشِ دیدنِ تو.

در خواب‌هایم
به هیأت شیر دالی،
خاموش و لرزان،
می‌چرخانی پرهای یخ‌زده‌ات
و گم می‌شوی
در هاله‌ای که بوی عشق دارد.

پروازت،
نه سقوط،
که خیزشی خونین است
چون درفشی که...

به چشمانت نگاه انداختم لرزید پای من
گمان می کردم از سرما همه لرزان در این شهرند

چون گرفتم دامنش مردم ز ناکامی که بود
دست لرزان
دل تپان
من منفعل
او در حجاب