شکستم! من به شکستن عادت دارم. من به شنیدن صدای ریز و آروم ترک خوردن احساساتم عادت دارم. به اینکه حواسم نباشه و دوباره خودم رو برای بهت نزدیک شدن به در و دیوار بزنم و اشتباهی پام بره روی خرده های شکسته و دستم موقع جمع کردنشون اون قدر...
یادمه یه روز که ناراحت بودم واسه اینکه بقیه ناراحت نشن، تظاهر کردم خوشحالم... اون روز شد دو روز، شد یه هفته،یه ماه،یه سال و عادت کردم... .
ناراحت کننده‌ترین جمله دنیاهم میتونه این باشه: 《عیب نداره من عادت کردم》
