شکر ریز هر گوشه کاشانه گلاویز دلم بود ماه شب ویرانه شباویز دلم بود غوغای کلاغان و تماشای درختان دنیای مترسک زده جالیز دلم بود کو فصل بهاری که برویاندم از نو امید خیالی که به پائیز دلم بود؟ سنگم زدی ای دشمن دیرینه حلالت بی مهری آئینه نمک ریز...
