فرزندم و آن روز که جهان در چشم‌های کوچکش تپید، گویی زمان از نو زاده شد. طلوعی از جنس خنده‌های بی‌دلیل، نگاهی که روشنی را به دل لحظه‌ها می‌دوزد. فرزند، ترانه‌ای‌ست که در دل سکوت، طنین عشق را زنده می‌کند. میلادت مبارک، ای گنجینه‌ی نور و امید...
پسرم خودم چهار پایت میشم تا دستت به آرزوهات برسه ..
