یکشنبه , ۹ اردیبهشت ۱۴۰۳
من دلم میخواهدآسمان باز به تک رنگ همان کودکى ام بر گردد،آبى پر رنگش!و کمى ابر بیاید گاهى،نم نمک خیس شویم...من دلم میخواهد وقت باران دل نگیرد یک بار،مثل باران بهارى قدیم،پر از شوق دویدن بشوم..من دلم میخواهدرنگ خورشید همان زرد درخشان باشدمثل نقاشى یکشنبه ى دوران دبستانگى ام...یاد دوران عزیز کودکى هامان خوش،یاد زنگ انشا،یاد آن دیکته ى پر غلطم خوب بخیرمن دگر دیکته ام بیست شده،ولى از خنده...
انسان باید آنقدر بزرگ باشد که ،اشتباهات خود را قبول کند ...آنقدر باهوش باشد که ،از آن‌ها سود ببرد ...و آنقدر قوی باشد که ،آن‌ها را اصلاح کند ......
هزار بار اگر پیاده طواف کعبه کنیقبول حق نشود گر دلی بیازاری...
