پنجشنبه , ۱ آذر ۱۴۰۳
هر چند که عمری همه از بوسه نوشتند من عاشق آن اخم پر از ناز حبیبم...
میروی گیسوی خود را هم پریشان میکنیدر رهت صدها درخت بید، مجنون میشود...
گفته بودی عاشق شعری و من این روزهامی نویسم شعر و بعدش هم حسادت میکنم...
لامروت بعد از این عینک به چشمانت نزنجنسهای پشت شیشه بیشتر دل میبرند...