متن ابراهیمی

امشب شبی است که تمام حقیقت تلخ و ناگوار بر دوشم سنگینی عجیبی دارد.
اشک عجز و ناتوانی را ساعتها از دیدگانم سرازیر کردم ،اما به جایی نرسیدم.
چندین ساعت سکوت را بر حرف زدن مقدم دانستم ولی ... دل طاقت نیاورد و نوشتن را بر سکوت مقدم تر دانست...

دست به قلم بردن،
چه راحت و آسان است.
اما ...
روی کاغذ رقصاندنش،
چه سخت و دشوار...

ساناز ابراهیمی فرد

در سیاهی ظلمت زای ذهنش آواره و سرگردان ، پَرسه می زند

این طرف و آن طرف ،
در تاریکی وحشت زای ذهنش ،
صدایی می آید
گوش می دهد،

بله ... کوفتن در !
آنچنان می کوبند که انگار گریزان است.
شتابان می زند شاید پناهگاهی بیابد.
اما...
صدا...