متن غم

شادی، نداشتن غم نیست؛
بلکه داشتن کوهی از غم
و غلبه بر این کوه است...

غربت خاک زمین کم بود از دوزخ مگر؟
هیچ‌کس این‌جا نباشد غیر ما دلسوز ما

ما دو روزی را فقط مهمان این دنیا شدیم
دست بردار ای غم از تنهایی هرروز ما!

ای غم،
ای رودخانه‌ی عریانِ گم‌گشته در کوهسار خاموش،
تو به دره گام نمی‌نهی
مگر با شالی سرخ‌فام بر گردن،
و یا میخکی سوزان در چنبره‌ی تاریکی،
یا زنبیلی از بوسه‌های شب‌نشین.

تو از ژرفنای پیکر آدمیان سر می‌زنی،
از سنگینی هزاران آهِ ناگفته،
و ناگاه،
سنگین‌تر از تاب استخوان،...

هر بار که گفتم گذشت
گرفتار دیگری شدم،
زندگی گذشت ندارد،
آمده ام که هی مبتلا شوم..!

باور ندارد که جان من است ...
نمی‌فهمد که هر تپش قلبم به نام اوست، که هر نفسی که می‌کشم، بوی بودنش را دارد. نمی‌داند که بی‌صدا در من ریشه دوانده، بی‌آنکه بخواهد، شده است تمام من !
تمام روز، در هر لحظه، هر نگاه، هر فکر ...
فکر و...

من به اندازه یک ابر دلم می‌گیرد

خسته ام
خزیده چون کبوتری درقفس

دُرنایی تازه از کوچ پنجره ها از راه رسیده...

گویا پرستویی هستم که به شوق بهار تمام آسمان را شقایق چیده...

خسته ام
انقدر خسته ...
که دلم میخواهد ، خواب ابدی تعبیر پلک هایم باشد...
میدانی ...
دنیا با من نساخت
با ما...

▪️درد

شب را به شب می‌رسانم وُ
زنده‌بودنم را به دوش می‌کشم
از هرطرف نگاهم کنی
شبیهِ «درد» شده‌ام،
که از معنایش فرار می‌کند!
فرار می‌کند
فرار می‌کند
و همچنان «درد» است...

اشک هایم بر زخم هایم می بارند و زخم هایم خون گریه می‌کنند...

سنجاق می کنم
بوی پیراهنت را
بر لبان خشکیده دلتنگی ،
وقتی اشک
می شوید
خاطرات غم گرفته ی رفتن را...

اشکی نشو ای چشم من عاشق دیوانه.

او رفت پی یار دگر، خب به سلامت.

تنهایی پا نداره وگرنه
اونم میذاشت می رفت

جهان
بی‌حضورت
غمی است میان غروب و دریا
سیگاری است میانِ انگشتان
به یاد تو
غم و سیگار
مرا می‌کِشند و نمی‌کُشند...

...تنگ غروب، درپی تو آبشارِ اشک
آیینه ی تمام نمای غزل شده ست...

خوشحالی سال هاست که مرده است از آن زمان که کاخ آرزوها‌ بر سرش ویران شد...

روزگاری در بیشه شیر جنگل بودم ولی امروز شغالی شل در گوشه خانه نشسته و به روبهی‌ از پنجره خانه می‌نگرد که دست و پا تکان می‌دهد و به خیال سلطان جنگل بودن میرقصد....

خوشحالی مگر خانه ما چقدر دور است که مدت هاست سر نمیزنی؟

یکی اینجا بدون تو ، دلش تنگ است،

واینجا بین یک دنیا ، چه بی رنگ است،

تمام لحظه های بی تو بودن را ،

به عودی می‌زند اما بد آهنگ است،،

در دقایقِ کوتاهی لوله ی اکسیژن از بینی اش بیرون افتاد
و چشمانش را بست و بی ناله و فریاد به آرامش رسید.
قرآنِ کوچکش را که شب ها برای اطمینانِ خاطر از بودنش
با دست چرخاندنِ زیرِ بالِش حضورش را می آزمود بر سینه اش گذاشتیم
و شیر قل...

من بی تو در هیچ انجمنی هیچ نخندم
بی روی تو سوزنده در آتش چو سپندم
خوش باشد اگر با تو به دوزخ بنهندم

" در کاسه وصل تو اگر زهر دهندم
خوشتر که به پیمانه هجران تو قندم"




کی یار صدایم بکنی خوب من آخر؟
کی دل بکند قصه...

با تشویق‌های گاه و بیگاه مردم
غم‌هایت فراموش نمی‌شوند خرگوش!
نه رها می‌شوی
نه می‌میری
سعی کن
زندگی کنی
از کلاهی به کلاه دیگر
این جهان
یک سیرک مضحک است...

پریشونم پریشونم
که موجِ غم به چشمامه
نوازش کن منو مادر
که دستای تو دریامه

خاطرت نیست...

که در خاطر من...

خاطر تو هست هنوز...

تمام سهمم از دنیا، همان چشم سیاهت بود...


که قلبم را میان سینه می لرزاند...