متن ابوسعید ابوالخیر

تا ولولهٔ عشق تو ،
در گوشم شد
عقل و
خرد و
هوش ، فراموشم شد

تا یک ورق از عشق تو ، از بر کردم
سیصد ورق ، ازعلم فراموشم شد

خواهم ز خدای خویش،
‌‌ ‌ ‌ کنجی که در آن

من باشم و ‌آن کسی که
‌ من می‌خواهم

خواهم ز خدای خویش، کنجی که در آن

من باشم و ‌آن کسی که من می‌خواهم

عشق آمد و شد
چو خونم اندر رگ و پوست
تا کرد مرا تهی و
پر کرد ز دوست

اجزای وجودم همگی دوست گرفت
نامیست ز من بر من و
‌ باقی همه اوست

گفتا که : دلت کجاست ؟
گفتم : بر او

پرسید که : او کجاست ؟
گفتم: در دل

فریاد و فغان و ناله ام دانى چیست؟

یعنى که تو را تو را تو را می خواهم