جمعه , ۲ آذر ۱۴۰۳
طعم شیرین لبانت را چشیدمشدم دیوانه از عشقت سرودمنبودم شاعر و شعری نخواندمهر آن چه می نویسم در تو دیدم...
تا لبانت باز شدطعمِ عسل، از دست رفت!...
تمام می شوماگر در غیابملبانت چیزی جزدوست داشتن مَراببوسد ...!!!...
و لبانت را چون حسی گرم از هستیبه نوازشهای لبهای عاشق من بسپار......