متن جوجو مویز

جوجو مویز:

چقدر جهان می تواند زیبا باشد
اگر در آن فقط هنر و لذت و عشق وجود داشت!

جوجو مویز:

وقتی تمام مدت دارید به کسی سرکوفت می زنید، نتیجه اش فقط این است که آن شخص به حرف های خردمندانه تان هم دیگر گوش ندهد.

جوجو مویز :

اینکه انسان بتواند مایحتاج زندگانی خود را از طریق انجام کاری که دوست دارد کسب کند
یکی از بزرگترین موهبت های زندگانی است

دختری که رهایش کردی

زیر لب گفتم دوستت دارم
می دانستم که از این فاصله صدایم را نمی شنود
با خودم گفتم شاید نباید به این سفر میرفتم
شاید نباید از او دور میشدم.



پس از تو
جوجو مویز

جوجو مویز :

چه فایده دارد که آدم بخواهد دائم رنج و اندوهش را بازنگری کند؟!
مثل اینکه یکسره با یک زخم وَر بروی
و نگذاری التیام پیدا کند..

پس از تو

جوجو مویز :

وقتی تمام مدت دارید به کسی سرکوفت می زنید ، نتیجه اش فقط این است که آن شخص به حرف های خردمندانه تان هم دیگر گوش ندهد.


- یک به علاوه ی یک

جوجو مویز:
جاده ای که انسان
برای خروج از غم و اندوه
در آن سفر می کند
هرگز مستقیم نیست ...
روزهای خوب و روزهای بد وجود دارند
اگر امروز یک روز بد است،
مثل پیچ جاده، باید از آن عبور کرد
و به سلامت به مقصد رسید.

جوجو مویز:

گاهی ما آدم ها در اوج غم و اندوه با هر بدبختی که هست روزگار را می گذرانیم و دوست نداریم نزد دیگران اعتراف کنیم که چه قدر در نوسان روحی قرار داریم و غرق در اندوه هستیم !

جوجو مویز :

نمی توان کسی را مجبور به ماندن کرد
اصلا چرا باید به کسی که تو را نمی خواهد
چسبید؟

جوجو مویز:

وقتی تمام مدت دارید به کسی سرکوفت می زنید، نتیجه اش فقط این است که آن شخص به حرف های خردمندانه تان هم دیگر گوش ندهد.

هیچ اشکالی ندارد احساساتی داشته باشیم که دیگران چیزی از آن درک نکنند ؛ هر کسی سفر خودش را می‌رود ...

به نظر میرسه زیبایی های خیلی کوچکی توی این دنیا وجود داره،لذتای خیلی کوتاه.تو فکر میکنی زندگی توی شهر کوچیک خیلی تند و زنندس؛اما اگر تو هم چیزی رو که ما اطرافمون میبینیم ببینی،متوجه میشوی که همه ی ما یه جورایی بازنده ایم.هیچ کی توی یه زندگیِ جنگی برنده نیست.