شنبه , ۳ آذر ۱۴۰۳
پیراهنی از پروانهویلای لبِ دریا برایت نمیسازمیا خانه‌ای که پله‌های مارپیچشبه سرسرهای باشکوه ختم شونداما دستِ دریا را میگیرمو میکشانمشپشتِ پنجره‌ی همین آپارتمانِ اجارهایتا لالای‌گوی خواب‌هایمان شودتا صبح.تو زیباتر از آنی که خود راپشتِ پالتویی پنهان کنیکه صد سمورِ سیبریاییدر آن زنده زنده پوست کنده شده باشند.از پروانه‌های کلمات برایتهزار پیراهنِ رنگین خواهم ساختکه تنهابر تنِ تو برازنده باشند.نه حلقه‌‌ی الم...
