در شهر کمین کرده خطر ،خانه بمان با هم سوزانده خشک و تر ،خانه بمان وقتی همه در قبال هم مسئولیم همت کن و این “سیزده به در “،خانه بمان
همتی کن درین برزخ و در خانه بمان جای شوخی نبود،محکم و مردانه بمان بی سبب نیست که این قائله در گسترشست در خیابان خبری نیست،پس کاشانه بمان گر قرنطینه شوی به که شوی طعمه ی مرگ جان شیرین نظری کن تو جانانه بمان
