آخرِ آذر است و باز، بادِ غریب میوزد رختِ عزا به تن بکن، فصلِ فریب میوزد عربده میکشد هوا، سیلیِ باد و دستِ شب بر تنِ لختِ این درخت، شلاقِ ریب میوزد برگِ فتاده رویِ خاک، نعشِ هزار آرزو سهمِ زمینِ خسته بین، کز فراز و شیب میوزد خداحافظ ای...
