دردهای من را اگر هم بخواهی نمیتوانی بخوانی... اینجا دردهای مرا با مداد سفید مینویسند ، باید روزگارت سیاه باشد که همدرد من باشی...
دردهای من از بی کسی نیست از کسانی است که سالها در آنها مرده ام و احساس روشن من چراغ هیچ دلی را روشن نکرد مانده‌ام فقط چگونه این روزها را به فردا ببرم...
