متن بی کسی

و تو، سهم من از تمام دنیا بودی و، سهم من از تمام دنیا، هیچ بود

مرغ جانم



آتشی خورده به جان و جگر من که نگو
ترسم از دوزخ عقبی شده کم در نظرم

بس که بی تابم از این بی کسی و دلواپسی
روز و شب میکده ام ، در تب و تاب سفرم

کنج میخانه دگر غصه ندارد دل من
ساقی و باقی...

درد است تمامِ تپشِ ثانیه هایم؛
زیرا که دلم را نفسی،
همنفسی نیست...

شرابِ خون خورَد دلم،
زِ جامِ سردِ بی کسی؛
بیا؛ بشو، تو همنفس،
برای من؛ برای دل!

💕💕💕💕

آمدی وقتی که دیگر بی نهایت دیر شد
آن جوانی که رهایش کرده بودی، پیر شد

آفتاب انتظارت آن قَدر تابید که
پهنه دریای عشقم عاقبت تبخیر شد

من همانم که پُر از شور رسیدن بود؟ نه
از تمام زندگی چشم و دل من سیر شد

شور و شوقِ...

تنهایی را ، جار نزن
اینجا تن ها یی رها شده
در آغوش ِ بی کسی
نسرین حسینی

درشب سرد سکوت بی کسی تنها شدم
دیگر حتی بر زبان نامت نمیاد برو

اعظم کلیابی
بانوی کاشانی

پیرزن تنهایی بود بی بی زهرا
یخچال نداشت
شاید پول نداشت یا شاید احساس نیاز نمی کرد
آن وقت ها کسی زیاد گوشت و آذوقه تو یخچال نمی گذاشت. اگر پول داشتند روزانه می خریدند غذایی می پختند و خلاص
بی بی مثل خیلی ها برای آب خنک کوزه داشت...

همه ی عمرم را منتظر بودم
منتظر کسی که بدون قضاوت من را درک کند
و بدون هیچ توقعی دوستم داشته باشد!!!!

ای خالق کون و مکان بنگر که جانم می رود
در هجر او ای مهربان ، تاب و توانم می رود

در آرزوی وصل با آن صاحب حسن و جمال
احساس زیبا و خوشم با دل سِتانم می رود

من تشنه ی دیدار یار ، او در پی آب روان...

خواستی
کسم باشی!
بی کسم
کردی و رفتی .
حجت اله حبیبی

تو نباشی، شعرهایم بی کَس است
هر چه گویم، مهملاتی بیش نیست
شورِ شعرم از تو می گیرد نشان
پس بتابان نورِ خود را بی امان
شیما رحمانی

جنازه ی عشقی را بر دستانم تشیع میکنم که بدون او خود جنازه ای بیش نیستم
ببار بر سر دلم آسمان، تا درد بی کسی ام تمام درد های عالم را محکوم به بی دردی کند
ببار و نترس زین پس غریبه ای خواهم بود که عشق برایش دروغی بیش...

من بارها شماره ات را میگیرم و کسی در گوشم مدام زمزمه میکند :
دستگاه مشترک مورد نظر خاموش است !
و من برایش از تو ، از دلتنگی ها ، از اشکهای بیصدا و از بی کسی هایم میگویم …
اما او سر حرفش میماند ؛ لعنت به بخت...

من پیش شما سوختم از بی کسیِ خویش
دیدید مرا چشم بر این حادثه بستید!

یک عهد میانِ من و تنهایی تان بود
رسمی که خدا دید! خدا دید شکستید!

در راه شما هیچ به منزل نرسیدم
از بس که پر از چاه، پر از چاله و پستید!


| شاعر:...

دیدی آرام آرام بعد تو دلم
نیمه شبها به بی کسی؛
صدایم به سکوت،
چشام به تاریکی عادت کردند؟

از من چه مانده ؟
توده ای در انزوایِ بی کسی
در نهایتی بر فرجام از نرسیدن ها

شکسته پلی
که از وجود من گذر می کنند و امّا...
کسی برای ترمیمِ من نمی کوشد

✍ سردار

سر نوشتم نکند چِرک نویسی شده یا
ناخدا بوده که گندی زده بر هر ورقم
غصه های بی کسی ام را نخوری
مانده هنوز
آخرین بسته ی سیگار و
دو پیک عرقم
شاعر: کمال حسینیان

تا شب نروی روز به جایی نرسی
این جاده به رفت به دیار بی کسی

داشتنِ چیزی برای گفتن و نبودنِ کسی برای شنیدن، خیلی وحشتناک است. اوج بی کسی ست ...


- جنگجوی عشق
- گلنن دویل ملتن

نشسته ام که برای تو از زمانه بگویم
منی که زاده شدم شعر عاشقانه بگویم

عزا گرفته ام از اینکه باید آخر شعرم
از آن دمی که تو هم می شوی روانه بگویم

به غم نشسته چنان باورم که باید از این پس
به خنده های خودم بغض شادمانه بگویم...

خدا اشنای غریبی که در هیاهوی زندگی گمش کرده ایم
همینجاست ، درست کنار من و تو
ولی حضور همیشگی اش باعث شده
یادش کم رنگ شود ،
میان فکرمان
حرف هایمان
اعمالمان
اما همین حضور دائمی اش قشنگ ترین تکرار دنیا
و نگاه مهربانش تجلی زیباترین عشق هاست.
دلت...

دردهای من
از بی‌ کسی‌ نیست
از کسانی‌ است
که سالها در آنها مرده ام
و احساس روشن من
چراغ هیچ دلی‌ را روشن نکرد
مانده‌ام فقط
چگونه این روزها را
به فردا ببرم...

دلبسته شدن حس قشنگی است ولی نه
بگذار که با بی کسی ام انس بگیرم ...