روبروی آیینه ایستاده ام مقابلم غباری سیاه می بینم. و گردبادی، که یواش یواش در جانم ساکن می شود. شعر: رامیار محمود ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی
آن پرنده های سیاه را نمی بینید، بی آنکه بال بزنند، پرواز می کنند، تهوع می گیرند و ستاره ای مرده از منقارشان می ریزد. شعر: رامیار محمود ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی
می خواهی خودت را بکشی، شاید که زندگی روی خوشش را به تو نشان بدهد! اما گذشته سخت است، وقتی میان این تن کوچک، تو نیستی. شعر: رامیار محمود ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی
سخت نیست، به جلو رفتن! زیرا شما هنوز پی نبرده اید که من برای زندگی ام، پر و بال می سازم، نه تاریخ! من برای تغییر کردن زبان و فرهنگم، فریاد بر می آورم، نه برای تغییر کردن جهان! شعر: رامیار محمود ترجمه به فارسی: زانا کوردستانی
تا من از دوست داشتنت دست می کشم، از درون پیر و فرتوت می شوم. تا تو از نفرت و کینه ات دست بکشی، روایت زندگانی من پایان می گیرد. زیرا اگر ذره ای از تو ناراحت بشوم روزگارت پر می شود از درد و رنج. شعر: رامیار محمود ترجمه...
