برگردان شعر کوردی

ای عزیزتر از جانم،
همراه با پاییز، بیا!
باور کن،
تنها شب‌های دراز پاییز است
که مرا از دیدن تو
کیفور خواهد کرد.


شعر: #انار_مفتی
ترجمه: #زانا_کوردستانی

خیالات باطل در مورد من به ذهنت راه نده
که چرا رابطه‌ی ما چنین سرد شده است؟!
از وقتی که تو رفتی،
من روزه‌ام.
نه در خوردن و نوشیدن!
بلکه در حرام کردن همه‌ی مردم بر خودم،
جز تو...



شعر: #انار_مفتی
ترجمه: #زانا_کوردستانی

دستانم را بگیر
و به اندازه‌ی بال‌های پروانه‌ای
ناز و نوازشم کن،
شاید اینگونه
من هم
به چیستی ۸ مارس* پی ببرم!
----------
* روز جهانی زن

اینجا سرزمین گرسنه‌هاست!
سرزمینی که در آن،
مسئولان چشم بر مشکلات بسته‌اند و
خود را به خریت محض زده‌اند 
نه صدای فغان مردم را می‌شنوند و
نه عرضه‌ی مدیریت دارند.
در سرزمین ما،
برای مردم فقیرش،
چهار فصل سالش، ماه رمضان است!
سفره و طبقشان خالی خالی‌ست
آری!
در سرزمین...

خانم “انار مفتی” (به کُردی: هەنار موفتی) شاعر کُرد زبان، ساکن شهر فیر شهری در جنوب غربی  کشور آلبانی است.


برایم اشک تمساح می‌ریزی؟!
تا وقتی کنارت بودم،
همنشین تنهایی بودم و
هم‌قدم خاطراتت...

اگر مُردم
به معشوقه‌ام بگویید ناز می‌کند!
به دخترانم بگویید به دلتان غم راه ندهید
تنها دارد چُرت می‌زند
به برادرانم بگویید که به سفر رفته
به خواهرانم بگویید که رفته آیینه‌ای خوب بخرد
تا در آن، پیری صورتش را نشان ندهد
ولی،
هیچ چیزی به مادرم نگویید
مبادا دلش...

دلتنگم
همچون کشاورزی که در خشکسالی
در جستجوی باران است.
من جستجو کردم، در نماز باران
اکنون که تا سقف خانه‌ام نیز باران باریده
دل خشک من،
هیچ مایل به سبز شدن نیست.

او،
مهلتی از حزن و اندوه گرفت و
قدح حرف‌هایش را سر کشید
مهلتی از شعر گرفت و
خانه‌ای با خیال بنا نمود
مهلتی از من گرفت و 
آغوشش را آرزویم کرد و رفت!
برای قایم کردن شک و دودلی‌هایمان
او سیگاری روشن کرد و من ترسی بی‌پایان را!
او...

بانو "آویزان نوری" (به کُردی: ئاواێزان نوری)، شاعر و نویسنده‌ی کُرد، در ۱۳ ژوئن سال ۱۹۸۱ میلادی، در سلیمانیه به دنیا آمد و اکنون ساکن کرکوک است.
در سال ۲۰۳۳ نخستین اشعارش در روزنامه‌های کرکوک منتشر شد و تاکنون سه مجموعه شعر از او چاپ و منتشر شده است:
-...

[ای خانه‌به‌دوش‌ترین زن]
ای غمگین‌ترین،
ای عاشق‌ترین،
با این دو عصای زیر بغلت،
خسته و ناتوان در مسیر عشق
می‌خواهی به کجا برسی؟!
در این خانه‌ی بی‌در و پیکر،
چگونه می‌خواهی پرواز را بیاموزی؟!
با این سر پر از سودا و این دل ‌بی‌تابت
می‌خواهی به کاشانه‌ی چه دیوانه‌ای پا...

آنها، پسران شما نبودند
که پیشمرگه شدند و در شهر به شهر این وطن شهید شدند
آنها، پسران و دختران شما نبودند
که در زندان‌ها شکنجه می‌شدند
به برق متصل و
به دار اعدام سپرده می‌شدند.
آنها، پسران شما نبودند
که در سر هر کوی و برزن، تیرباران می‌شدند
آنها،...

وقتی که چکمه‌های مزدوران دشمن
خاک وطنم را لگدمال می‌کند
و شکوه و حرمت جنگل‌ها و کوهستان‌هایمان را هتک می‌کند
آه از روح و روانم، به فریاد بر می‌خیزد!
آن دم چنین می‌پندارم
دشمن،
پا بر گور پدربزرگ‌های تمام ملت کُرد می‌گذارد!
یا که پا بر زخم خونین پیکر هزار...

این شهر، همان شهر پیشین است، 
گرچه چون گذشته به چشم من نمی‌آید!
شهر با کوچه و خیابانش زیباست
ولی با مردمانش آباد است.
در دیدگاه من چنین است:
خیابان‌ها اخمو و افسرده‌اند
به رهگذران سلام نمی‌کنند
می‌دانند که تو در این شهر نیستی
کوچه و بازار و باغچه‌ها
در...

من،
نه زمستان را دوست دارم،
نه مایلم که برفی ببارد!
زمستان همچون حکومت اقلیم
سنگ‌دل و بی‌رحم است
ظالم و ستمکار است...

من،
نه زمستان را دوست دارم،
نه مایلم که برفی ببارد!
نگران فقیر و فقرا هستم،
که در زمستان خانه‌یشان خیلی سرد می‌شود
و دست و پای...

پیش از آنکه به دارم بیاویزید
از گندم‌های خوشمزه برایم بگویید
آن گندم‌هایی که شریک بخت سیاه من و شمایند
آن گندم‌هایی که در غم من،
گردنشان را به دهان ملخ‌ها می‌سپارند

پیش از آنکه به دارم بیاویزید
دیده‌گانم را بگشایید
با شمایم،
چشمانِ مرا باز کنید!
و اگر مَردید...

خیلی خیلی گریسته‌ام،
مگر می‌شود گریه نکرد؟!
آیا دلیلی برای خندیدن مانده است؟!
برای کمک،
برای خوشحالی،
تا من هم گریه نکنم!
کجاست آن همه خاطرات کودکی
که وقتی بزرگ می‌شوی
پشت سر خود جای می‌گذاری!
من،
هنوز هم با آن خاطرات زنده‌ام،
با آن ترانه‌ای که می‌گوید: کودکی‌هایم را...

باد،
شبیه آن زنانی‌ست
که همیشه نگاهی به پشت سر خود دارند
قلبی برای صبوری دارند.
لیکن باد
چون زن،
عشق نمی‌چکد از وجودش...

[تقدیم به شیرکو بیکس]
پیش از سخن گفتن
پیش از شعر و ادب و ادبیات
زودتر از تاریخ نگارش و
عمیق‌تر از معنای فلسفه و
طولانی‌تر از داستانِ بودن،
شیرکو بوده!
چون شیرکو بود،
شعر، زبان گشود
ادبیات پای گرفت و
کلمات معنی پذیرفتند.
چون شیرکو پای به هستی گذاشت...

بر جنازه‌ام گریه نکنید!
من با مرگ کنار آمده‌ام!
آن ستاره‌هایی که خاموش می‌شدند، من بودم
آن برگ‌های خزان زده، من هستم
آن سرزمینی که از بین رفت، من بودم
من خانه‌ای متروکم،
که دیگر آباد نمی‌شوم.
به خود می‌اندیشم،
خیلی وقت است که با مرگ انس گرفته‌ام!
من،
من،...

تو،
آخرین لبخندِ
در آن لحظه‌ی جدایی بودی،
که پُر اندوه و آکنده از غم، بر لب نشاندی.

استاد دلزار حسن (به کُردی: دڵزار حەسەن) شاعر، نویسنده و روزنامه‌نویس کُرد، زاده‌ی سال ۱۹۷۵ میلادی در اربیل است.
از وی چندین کتاب رمان، مانیفیست و مجموعه شعر چاپ و منتشر شده است.
مجموعه شعر "من" آخرین کتاب منتشر شده از اوست.



┄┅═✧❁💠❁✧═┅┄



(۱)
در لحظات پایانی عمرم،
با انبوهی...

هرگاه که خورشید طلوع می‌کند
مادرم رخت‌خواب‌ها را جلوی آفتاب پهن می‌کند!

روزی از او پرسیدم:
- رخت‌خواب‌ها که خیس نیستند،
پس چرا آنها را جلوی آفتاب پهن می‌کنی؟!

گفت: تا که بوی نم و بد از آنها پاک شود و خوشبو شود.

به فکر فرو رفتم و با خودم...

ما،
به امور پرستاری آگاه و خبره گشتیم
هر کسی که نزد ما آمد
زخم خود را با ما التیام بخشید.
مایی که در جان و روحمان
صدها زخم وجود دارد  
کسی نیست که پرستار ما شود.

تو،
مرا به روزگار سپردی...
من هم،
تو را به خدا می‌سپارم...